Οι προδιαγραφές των προτεινόμενων αναπτυξιακών ζωνών που αναλύω στο συγκεκριμένο άρθρο, θα έπρεπε επί της ουσίας να ισχύουν για όλη την ελληνική επικράτεια. Εντούτοις, κάνω λόγο για ειδικές αναπτυξιακές ζώνες επειδή πρόκειται για νομοθετικές προβλέψεις άμεσης εφαρμογής, χωρίς τον προβληματισμό και τον ενδεχόμενο σκεπτικισμό και αναβλητικότητα που προκαλεί μια απότομη και καθολική νομοθετική αλλαγή στο σύνολο της χώρας. Η επιτυχία άλλωστε ενός τέτοιου πειράματος θα πείσει και τον πιο δύσπιστο ότι πρόκειται για σωστές κινήσεις από τον πρώτο κιόλας χρόνο ισχύος τους.

Τα συνολικά φορολογικά κέρδη του ελληνικού κράτους από την ελληνική βιομηχανία ανέρχονται στο ποσό του 1.6 δις ευρώ κατά τη χρήση του 2015. Αν λάβουμε υπόψη το ΑΕΠ, το δημόσιο χρέος και το υψηλό ποσοστό του ΑΕΠ που καταλαμβάνουν οι κρατικές δαπάνες (περί του 60%), καταλαβαίνουμε ότι η ελληνική βιομηχανία βρίσκεται σε ιδιαίτερα χαμηλά επίπεδα οικονομικής απόδοσης για τη χώρα μας. Για την ακρίβεια, τα έσοδα της χώρας μας από το σύνολο της ελληνικής βιομηχανίας αρκούν στο ελληνικό κράτος για να πληρώσει μόλις δύο εβδομάδες μισθούς και συντάξεις.

Αυτό σημαίνει με λίγα λόγια ότι το λειτουργικό και αναπτυξιακό πλαίσιο λειτουργίας της ελληνικής βιομηχανίας πρέπει να αναδιαρθρωθεί πλήρως, με τολμηρές νομοθετικές παρεμβάσεις.

Η δημιουργία ειδικών γεωγραφικών αναπτυξιακών ζωνών είναι μια πρότασή μου που θα έχει τρεις κύριους στόχους. Πρώτον την προσέλκυση αλλοδαπών και εγχώριων επενδύσεων, δεύτερον τη μείωση της ανεργίας και τρίτον την πληθυσμιακή αποκέντρωση και την παράλληλη οικονομική και πληθυσμιακή ενδυνάμωση των παραμεθώριων περιοχών.  Η ειδική αναπτυξιακή ζώνη δεν έχει σχέση με τις ειδικές οικονομικές ζώνες που έχουν προταθεί από κάποιους στο παρελθόν. Αυτές οι προτάσεις στόχευαν στις χαμηλές οικονομικές υποχρεώσεις των επιχειρήσεων και όχι στις αναπτυξιακές τους προοπτικές. Παράλληλα προέβλεπαν χαμηλές μισθολογικές δαπάνες, πράγμα που έδινε αφορμή σε "λαϊκά" κόμματα να κάνουν λόγο για "εργασιακά κάτεργα". 

Η αλήθεια είναι πως οι βιομήχανοι δηλώνουν διαρκώς πως δεν έχουν πρόβλημα να πληρώνουν αυξημένους πραγματικούς μισθούς, αλλά έχουν μεγάλο πρόβλημα στο να πληρώνουν υπέρογκα μη-μισθολογικά κόστη τα οποία δεν ανταποκρίνονται σε καμία πολύτως ανταποδοτική κρατική παροχή. Αυτό αποδεικνύεται και από τις ανθηρές βιομηχανίες σε χώρες με υψηλά μισθολογικά κόστη. Το πραγματικό μισθολογικό κόστος που καταλήγει στην τσέπη του εργαζόμενου, συντελεί τόσο στην αυξημένη παραγωγικότητα εκ μέρους του, όσο και στην προσέλκυση εργασιακού δυναμικού υψηλής ποιότητας και ειδίκευσης. Γι αυτό και σκοπός της ειδικής αναπτυξιακής ζώνης σε επίπεδο εργασιακών δικαιωμάτων θα είναι η αύξηση του πραγματικού  μισθού και η μείωση του μη μισθολογικού κόστους (ασφαλιστικές εισφορές).

ΠΩΣ ΘΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΟΥΝ ΟΙ ΕΙΔΙΚΕΣ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΕΣ ΖΩΝΕΣ;

Η ειδική αναπτυξιακή ζώνη θα είναι μια γεωγραφική περιοχή εντός της ελληνικής επικράτειας, κατά προτίμηση σε τρέχουσα ανεκμετάλλευτη περιοχή πλησίον των συνόρων για τους προαναφερθέντες λόγους. Η ειδική αναπτυξιακή ζώνη θα αφορά την πρωτογενή παραγωγή με ταυτόχρονη ενθάρρυνση της εξωστρέφειας.

Η ειδική αναπτυξιακή ζώνη θα αποτελέσει ένα δέλεαρ προσέλκυσης επενδύσεων και βιομηχανιών και θα απαρτίζεται από συγκεκριμένους κανόνες:

1. Ένταξη στην ειδική αναπτυξιακή ζώνη αποκλειστικά παραγωγικών επιχειρήσεων που θα αφορούν την πρωτογενή παραγωγή. Είτε πρόκειται για προϊόντα, είτε για υπηρεσίες. Δεν θα μπορούν να απολαμβάνουν τα ειδικά αναπτυξιακά προνόμια επιχειρήσεις εμπορίας ή μεταπώλησης προϊόντων ή υπηρεσιών (εντούτοις θα μπορούν να έχουν την έδρα τους εκεί οποιεσδήποτε επιχειρήσεις).
2. Εγκατάσταση τεχνολογικών υποδομών αιχμής: μέγιστη δυνατή διαδικτυακή ταχύτητα, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, απεμπλοκή από κρατικά μονοπώλια ενέργειας και δυνατότητα ενεργειακής αυτονομίας χωρίς απαραίτητο κρατικό παρεμβατισμό.
3. Αδειοδότηση express και εγγύηση ανταπόκρισης κρατικών υπηρεσιών εντός ολιγοήμερου χρονικού διαστήματος για περιβαλλοντικά, πολεοδομικά ή συναφή θέματα. 
4. Συγκρότηση ειδικής κρατικής δικαστικής υπηρεσίας για ταχύτατη απίλυση νομικών θεμάτων που αφορούν τη δραστηριότητα των ζωνών αυτών, με ταυτόχρονη εγγύηση ολιγοήμερης ανταπόκρισης στην έκδοση αποφάσεων.
5. Εγγύηση σταθερού φορολογικού καθεστώτος και ασφαλιστικών εισφορών τουλάχιστον για τα προσεχή 50 έτη.
6. Ενιαίος φορολογικός συντελεστής 20% με επιστροφή φόρου 5 ποσοστιαίων μονάδων επί του φορολογητέου εισοδήματος, εφόσον η εταιρεία ήταν εμπρόθεσμη σε όλες τις υποχρεώσεις της  προς το ελληνικό δημόσιο και τους εργαζομένους της.
7. Μειωμένες ασφαλιστικές εισφορές κατά 50% και από την πλευρά του εργοδότη και από την πλευρά του εργαζόμενου.
8. Πρόβλεψη αυξημένου μισθολογικού κόστους (βάσει ειδικής εργασιακής συμβάσεως) κατά 20% σε σχέση με το ελάχιστο της υπόλοιπης χώρας.
9. Κατάργηση προκαταβολών φόρου ή άλλων ειδικών εισφορών.
10. Κατάργηση αναπτυξιακών προνομίων στην περίπτωση αθέτησης υποχρεώσεων προς το κράτος και τους εργαζομένους.
11. Συγκρότηση ειδικής φορολογικής αρχής με αρμοδιότητα τις συγκεκριμένες ζώνες. Τα μέλη της ελεγκτικής και εποπτικής αυτής αρχής θα είναι αποκλειστικά τεχνοκρατικής υποδομής χωρίς καμία εμπλοκή πολιτικών παραγόντων. Η πρόσληψή τους θα γίνει κατόπιν αντικειμενικών κανόνων διαφάνειας και κατόπιν διαπιστευμένης ικανότητας διεκπεραίωσης καθηκόντων (προϋπηρεσία σε ανάλογες θέσεις κατά προτίμηση του εξωτερικού).
12. Κατάργηση εμπλοκής κομματικών παραγόντων στην αντιπροσώπευση των εργαζομένων εντός της ειδικής αυτής ζώνης. Δικαίωμα απεργίας μόνο για λόγους που αφορούν την προκείμενη εργασιακή σχέση και μόνο κατόπιν αθέτησης των συμβατικών υποχρεώσεων της εκάστοτε εταιρείας.

Εφόσον υπάρξουν οι άνωθεν νομοθετικές παρεμβάσεις, η Ελλάδα θα αυξήσει κατακόρυφα το εισόδημά της από τις εγχώριες και εξαγωγικές παραγωγικές της δραστηριότητες. Θα επαναπατρίσει ήδη υπάρχοντα κεφάλαια ελληνικής ιδιοκτησίας και θα προσελκύσει επενδυτές οι οποίοι αυτή τη στιγμή προτιμούν άλλες χώρες που δεν διαθέτουν τα γεωγραφικά και κλιματολογικά προνόμια της χώρας μας.